Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2019/6 w sprawie weterynaryjnych produktów leczniczych, o którym już wspominaliśmy jest krokiem milowym w walce z antybiotykoopornością, ale też w stronę bardziej zrównoważonego chowu i hodowli zwierząt. Wśród celów, które UE ma zamiar osiągnąć są:
- Niski poziom stosowania antybiotyków w chowie i hodowli zwierząt
Dla każdego gatunku zwierząt, podawanie antybiotyku powinno utrzymywać się na poziomie poniżej 30 mg na kilogram PCU (Population Correction Unit). Finalnie, dawka to powinna zostać ograniczona do 15 mg/kg lub mniej dla każdego gatunku zwierząt.
PCU jest jednostką przyjęto w UE do obliczania wielkości dawki leku (także antybiotyku) w ujęciu lek w miligramach na 1 kilogram masy ciała. PCU odnosi się do „Jednostki korekty populacji” i uwzględnia populację zwierząt, a także szacunkową wagę każdego konkretnego zwierzęcia w momencie leczenia antybiotykami. PCU oblicza się w następujący sposób: 1 szt. = 1 kg. Na przykład wartość 50 mg/PCU dla zwierząt gospodarskich oznaczałaby, że średnio, w ciągu roku, zużyto 50 mg antybiotykowej substancji czynnej na każdy kg masy ciała w czasie leczenia.
- Większość antybiotyków powinna być podawana w indywidualnym leczeniu zwierząt.
Zamiast kuracji grupowej, większość antybiotyków powinna być stosowana w indywidualnym leczeniu zwierząt. Wyjątkiem jest przemysł drobiarski , w którym wszystkie kuracje muszą być grupowe. Celem krajów UE powinno być obniżenie udziału kuracji grupowych we wszystkich kuracjach antybiotykowych stosowanych u zwierząt gospodarskich do 30% i ostatecznie do 15% i mniej.
- Dane dotyczące stosowania antybiotyków być zbierane w odniesieniu do konkretnych gatunków i systemów rolniczych.
Nowe przepisy UE będą wymagały od Państw Członkowskich zbierania danych dotyczących stosowania antybiotyków, oddzielnie dla każdego gatunku zwierząt gospodarskich. Ponadto dane te powinny być publikowane w podziale na użycie antybiotyków w różnych systemach produkcji zwierzęcej, tj. (1)intensywnym, (2) w budynkach i przy zwiększonym dobrostanie, (3) na wolnym wybiegu, (4) ekologicznym i pastwiskowym. Taki podział danych zapewni uzyskanie niezwykle cennych informacji umożliwiających określenie, które warunku chowu i hodowli mają najlepszy wpływ na wzrost albo obniżenie zachorowań zwierząt oraz wzrost albo obniżenie stosowania antybiotyków.
- Ograniczenia dotyczące stosowania kluczowych antybiotyków o najwyższym priorytecie
Stosowanie kolistyny do celów weterynaryjnych powinno być zabronione z uwagi na to, że istnieją jednoznaczne dowody na to, że oporność na kolistynę jest przenoszona ze zwierząt gospodarskich na ludzi. Jest zaklasyfikowana do antybiotyków o krytycznym znaczeniu, gdyż często jej podanie jest ostatnim ratunkiem w przypadku infekcji zagrażających życiu ludzi. Natomiast stosowanie fluorochinolony i współczesnej cefalosporyny – obie grupy antybiotyków zostały zaklasyfikowane jako kluczowe antybiotyki o najwyższym priorytecie – powinno być ograniczone do indywidualnego leczenia chorego zwierzęcia w przypadkach, gdy inne kuracje prawdopodobnie nie odniosłyby skutku. Te antybiotyki nie powinny być nigdy stosowane w terapiach grupowych ani profilaktycznie, nawet jeśli taka profilaktyka ograniczała by się do pojedynczego zwierzęcia. Należy również zakazać stosowania tych antybiotyków poza wskazaniami rejestracyjnymi (jedynie dla chorób, dla leczenia których te antybiotyki zostały zarejestrowane).